خبری ز من به یارم نرود

ناز چشمانت ز یادم نرود

موج گیسویت ز خوابم نرود

 خبرى ز یار، من را که نشد

خبری  ز من به یارم نرود

عطر عشقی که خدا داد به من

 گفت خود هیچ از مشامم نرود

دست مهرم کز جفا مى ترسد

تا نگیرد دست یارم نرود

بغض دردی خفته در دل دارم

 تا نیایی گفته  او هم نرود

گو بسوزد چشم ناپاک دلان

بر دلت هم مهر پاکم نرود

تکیه بر هر کس که دل کرد چرا

بی وفا شد باز گفتم نرود

عشق طوفانی به پا کرد به دل

ساحلی کو دل ز جانم نرود

ابر گشتم سایه کردم به دلت

تنگ شد دل، ابر یک دم نرود

جانم از جانم درآید که دمی

جان یارم در کنارم نرود

بس نگارم هست در خواب همی

تا سحر، گاهی ز رویا نرود